Ελευθερία Δροσάκη: Η μεγάλη κυρία της κεραμικής, της λογοτεχνίας και των αγώνων έφυγε από κοντά μας χθες 2 Φεβρουαρίου 2015.

   Ζωγράφος και κεραμίστρια, αλλά και με ενασχόληση στη χαρακτική, τη γλυπτική και τη λογοτεχνία, η Ελευθερία Δροσάκη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Μυήθηκε στην κεραμική τέχνη από τον παππού της  Δημήτρη Δροσάκη από τις Μαργαρίτες Μυλοποτάμου Κρήτης. Αργότερα εγκαθίσταται στο Μαρούσι έχοντας μεγάλους δασκάλους στην τέχνη του πηλού όπως ο Μηνάς Αβραμίδης και οι αδελφοί Μεϊμάρη, ενώ το 1946 παρακολουθεί μαθήματα ζωγραφικής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, με δασκάλους τον Μπισκίνη και τον Μαθιόπουλο.

  Εργάστηκε στα μεγάλα εργοστάσια-μύθους για την ιστορία της σύγχρονης κεραμικής: Κεραμεικός, Δεπάστα, Δηλαβέρη, Κεράμειος, Κιουτάχεια, καθώς και στα εργαστήρια Σπυροπούλου, Οδαμπασόγλου, Κέραμος, Καρέλα, Αλάτση.

   Την μύησή της στη σύγχρονη κεραμική την οφείλει στον κεραμίστα Μιχάλη Δημητρίου και την ζωγράφο Γιάννα Περσάκη.

   Μέσα από τα δικά της λόγια ότι η κεραμική της εποχής μας «έχει πλήρη ελευθερία και ανεξάντλητη δυνατότητα πειραματισμών στην αναζήτηση νέων μορφών έκφρασης... Πρόκειται για αυτόνομη δημιουργική πράξη, που εκπέμπει τα σήματά της εκτός συνόρων. Υπερβαίνει το εθνικό και γεωγραφικό της πλαίσιο όπου έχει παραχθεί… » καταδεικνύεται το ανήσυχο πνεύμα της και το πείσμα της να κατακτήσει όλο και περισσότερες τεχνικές. Έτσι το 1971 βρίσκει την  Δροσάκη στη Ζυρίχη, όπου συνεργάστηκε με τις γνωστές κεραμίστριες Anna Weiss και Helen Grob, ενώ αργότερα στην Ιταλία στο εργαστήρι του καθηγητή Marco Tabolini εξοικειώνεται στην τεχνική των μεταλλικών λούστρων.

   Για περισσότερα από εξήντα χρόνια υπηρέτησε την κεραμική τέχνη σεμνά και αθόρυβα, με γνώση, αγάπη και αφοσίωση. Η εσωτερική δύναμη, η ποιότητα και η άρτια τεχνική, διαπερνούν όλο της το έργο, μακριά από φλας της δημοσιότητας και «δημόσιες σχέσεις».

    Ιδιαίτερα αγαπητή θεματολογία της υπήρξαν οι λιτές γυναικείες μορφές που στέκονται όρθιες δίπλα-δίπλα, ενωμένες και οργανωμένες αυστηρά, ένα πάντρεμα της κεραμικής και της γλυπτικής.

   Δίδαξε την κεραμική τέχνη στη Σχολή Κεραμικής της ΧΕΝ, σε ομάδες αλλοεθνών γυναικών, στη γερμανική σχολή και στα εκπαιδευτήρια «Πόλκα-Φρόελεν». Υπήρξε καλλιτεχνικός σύμβουλος των Κέντρων Τέχνης, Αγωγής και Εκπαίδευσης.

    Έλαβε μέρος σε Πανελλήνιες Καλλιτεχνικές Εκθέσεις Κεραμικής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ έργα της κοσμούν το Πανεπιστήμιο Αθηνών, ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές εντός και εκτός συνόρων.

    Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, η Ελευθερία Δροσάκη αγωνίστηκε στις γραμμές της ΕΠΟΝ. Σημαντική υπήρξε και η συμβολή της στην λογοτεχνία με τρία  βιβλία –καταθέσεις ψυχής: Εν Θεσσαλονίκη, Το μέγα συμβάν του δάσους-μαρτυρία ενός πιθήκου, και  "Πού πας χωρίς σακάκι; - Από αφηγήσεις του Ηλία Παππά"

   Ο στίχος του Παλαμά, που πολλές φορές άρεσε στην ίδια να λέει,  «Το πνεύμα και στο χώμα λάμπει» είναι η πεμπτουσία της εσωτερικής της καλλιέργειας και της μεγάλης αγάπης της προς το υλικό μέσα από το οποίο εκφράστηκε με βαθύτατο σεβασμό.

 Καλό σου ταξίδι συντρόφισσα, δασκάλα και συνάδελφισσα.

          Έφη Γεωργοπούλου-Σαλτάρη, εικαστικός-κεραμίστρια, βουλευτής Ηλείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Η πολιτική της κηδεία θα γίνει την Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου στο κοιμητήριο Κηφισιάς στις 3:30 μ.μ.